موسیقی یا موزیک (به فرانسوی: musique) که به فارسی به آن khenya نیز گفته می شود ، یکی از فعالیت های انسانی است که مبتنی بر صدا و سکوت است. عناصر اصلی سازنده موسیقی شامل Navak (تعیین ملودی و هارمونی) و ریتم است.

Khunia از فارسی میانه "Khunyak" و Avestan "Ho Novak" است ، که خود از دو بخش تشکیل شده است: "هو" به معنی خوب ، زیبا ، دلپذیر (به عنوان مثال در کلمه "هومن" به معنی خیرخواهانه) ، و "نواک" یعنی نوا. به طور کلی ، هونواک ، خونیاک و خانیا به معنی "آهنگ دلپذیر" است.

موسیقی چیست؟

موسیقی را هنر بیان عواطف از طریق اصوات خوانده می شود ، که مهمترین عوامل آن صدا و ریتم است و همچنین دانش ترکیب صداها به روشی دلپذیر است و باعث گسترش و انقلابی می شود.

کلمه موسیقی یک کلمه یونانی است که از کلمه (موزیکا) موسیقی گرفته شده و از کلمه Μοῦσαι گرفته شده است.

تعاریف فلاسفه از موسیقی

پیشینیان موسیقی را به شرح زیر تعریف می کردند:

ارسطو:

موسیقی به عنوان یکی از شاخه های ریاضیات در نظر گرفته شده است و فیلسوفان اسلامی این دیدگاه را پذیرفته اند ، مانند ابن سینا که در بخش ریاضیات کتاب شفا نام موسیقی را ذکر کرده است ، اما به این دلیل که تمام خصوصیات موسیقی مانند ریاضیات مشخص و غیرقابل تغییر نیست ، اما سازنده است. طعم و استعداد و نوازنده نیز کاملاً درگیر آن است ، به هنر نیز معروف است. در هر صورت ، موسیقی امروز یک علم و هنر گسترده است که بخش های مختلف و تخصصی دارد.

صدا اگر موسیقی ساخته شود اگر بتواند ارتباطی بین ذهنها ایجاد کند و مرزهای انتزاع را محدود نمی کند صدا نامیده می شود.

افلاطون:

موسیقی یک افتخار اخلاقی است که روح را به جهانیان می بخشد و بالها را به فکر و جهش به خیال می اندازد و ربودن آن به غم و شادی و زندگی برای همه چیز. ارسطو: موسیقی خرد مردم است. انسان قادر به بیان آن در قالب کلمات نیست ، بنابراین آن را در قالب اصوات تجلی می دهد. افلاطون می گوید موسیقی موسیقی روح انسان را متناسب و هماهنگ و استعداد پذیرش عدالت در او می کند.

ابونصر ال فارابی:

موسیقی علم شناخت ملودی است و شامل دو علم است. علم موسیقی عملی و علم موسیقی نظری. ابوعلی سینا: موسیقی یک علم ریاضی است که در آن ملودی ها از نظر نرمی و قوام و زمان بین ملودی ها بحث می شود.

بتهوون:

موسیقی بالاترین تجلی هر علم و فلسفه است. موسیقی هنر زبان قلب و روح انسان و بالاترین تجلی استعداد انسان است. بتهوون: از آنجا كه موسیقی صحبت خود را متوقف می كند ، موسیقی شروع می شود.

لئوپودوفن:

ریشه های موسیقی به عهد عتیق بر می گردد. در حقیقت ، روزی که انسان توانست برای اولین بار شادی ها و اندوه خود را با صدا بیان کند ، منشأ موسیقی به حساب می آید.

ابن خردادبه (به نقل از یحیی بن خالد بن برمک):

موسیقی این است که شما را خوشحال کند ، رقصید ، گریه کند و شما را غمگین کند و هرچه هست ، رنج و انفجار دارد. ابن خردادبه: موسیقی ذهن و خلق و خوی را نرم می کند. این لطف و خوشحال را شاد می کند و قلب را شجاع و لکنت می کند و برکت آن حکیم را که موسیقی را خلق کرده است برکت می دهد.

هگل:

آنچه موسیقی را خاص خود می داند ، عمق زندگی درون فرد است. موسیقی هنر ویژه روح است و آن را مستقیماً به روح خطاب می کند.

واگنر:

من موسیقی را تنها وسیله گوش دادن به لذت نمی دانم ، اما آن را محرک قلب و احساس می دانم. موسیقی بالاترین هنر است. موسیقی متعلق به قلب است ، و جایی که قلب وجود ندارد ، موسیقی وجود ندارد.

برای ادامه مطلب دانلود آهنگ اینجا کلیک کنید .